'Mijn grootste verlangen en mijn grootste angst gingen altijd hand in hand. Ik was de jasjes van de wereld beu en ontgroeid. Ik wilde naakt voor de Goden staan in mijn meest pure ongenaakbare vormen, naar de kern van zoete zin en genadeloos genot. Ik wilde de volledige blootheid van de liefde en de lust ervaren tot op het bot. Ik was doodziek maar ik was weer terug in de hemel. Ik was smoorverliefd en ik had de beste seks van mijn leven. En ik vroeg mij af of er überhaupt ooit een vrouw had geleefd die zoveel extase, en ja ook zoveel ellende, in haar leven had gekend als ik.'

 

Voorspel

 

Laat ik over één ding direct heel duidelijk zijn, die man verdient het totaal niet.

Hij verdient geen ode of lange liefdesbrief, laat staan een heel boek.

Hij verdient het niet eens dat ik ons verhaal weiger verloren te laten gaan.

Het is de liefde en de hartstocht zelf die niet verloren mogen gaan.

Teveel vrouwen en teveel hartstochtelijke verhalen en verlangens

zijn verloren gegaan in de geschiedenis.

Ik wens daar niet aan mee te werken.

Nu niet en nooit niet.

Verlangens moeten uitbundig gevierd worden.

Verlangens, hoe heter hoe beter, dienen naverteld te worden.

En nog een keer en nog een keer.

Vuurtjes dienen niet gedoofd te worden.

Zoals zoveel mensen geleerd is te geloven.

Natuurlijk zijn hartstochtelijke, erotische mannen van het soort dat ik ga beschrijven

Grenzeloos Gevaarlijk.

Maar ik zal je zeggen wat nog veel gevaarlijker is:

Mannen en mensen in het algemeen, die vuurtjes en hartstochten doven.

En wees er maar zeker van dat als ze hun eigen vuur doven

Ze vroeg of laat (en meestal vroeger dan later) aan jouw hartstocht

gaan peuteren en knabbelen en met dekentjes komen aanwandelen.

Het lijkt zo goed bedoeld en menig hartstochtelijk vrouw

verlangt heus wel eens naar een lekkere, warme deken.

Eerlijk is eerlijk.

Maar dan vooral een deken die woest en vurig aan de kant geschopt kan worden

Als het lustige liefdesspel begint.

Dus ja, gevaarlijke mannen bestaan.

Mijn boek gaat over zo een gevaarlijke man.

Maar het is veel en veel gevaarlijker voor je eigen levenslicht en levenslust

zo’n minnaar of minnares aan je voorbij te laten gaan.

Hij brak mijn hart in duizend stukken maar ook

al mijn zorgvuldig opgebouwde muren met zijn ene hete hand op mijn rug.

Het is volstrekt onuitstaanbaar dat zijn muren nog altijd overeind lijken te staan

Terwijl ze bij mij al binnen de eerste minuut dat ik hem ontmoette aan diggelen lagen.

En nog altijd.

Ik kon geen weerstand bieden.

Ik kon enkel mijn volle passie en overgave tonen.

En dat deed ik.

Gottegot.

En hoe!'

​